Zjawisko psychoakustyczne polegające na tym, że kiedy do słuchacza docierają dwa przesunięte w czasie dźwięki (np. dźwięk bezpośredni i jego odbicie od ściany), to są one odbierane jako pojedyncze wrażenie (a źródło jest lokalizowane z tego kierunku, z którego nadszedł pierwszy dźwięk) tylko jeśli odstęp czasowy jest mniejszy niż 40 ms.