"Twarde" pomieszczenia

Tradycyjna ocena akustyczna wnętrza oznacza często, że mierzy się tylko czas pogłosu. W przypadku pomieszczeń twardych czas pogłosu jest zazwyczaj wystarczającym parametrem opisującym charakter akustyczny wnętrza. Zarówno czas pogłosu, jak i poziom dźwięku zależą tu głównie od chłonności akustycznej wnętrza. Jeśli znany jest czas pogłosu wnętrza oraz poziom dźwięku emitowany przez źródło, to poziom dźwięku w tego typu wnętrzu może być prosto obliczony. Jednakże, pomieszczenia twarde w praktyce spotyka się rzadko.

W pomieszczeniach twardych, przy obliczaniu czasu pogłosu sprawdza się w sposób wystarczający wzór Sabine’a.

T=0,16 x V/A (s)

gdzie:

T = czas pogłosu (sekundy)
V = kubatura pomieszczenia (m3)
A = chłonność akustyczna (m2)

Chłonność akustyczna A opisuje stopień pochłaniania dźwięku przez pomieszczenie. Jeśli pomieszczenie jest puste i stopień pochłaniania dźwięku zależy od dźwiękochłonności sufitu, ścian i podłogi, wtedy A = αcsufitu x Ssufitu + αpodłog x Spodłogi + αścianx Sścian , gdzie α jest współczynnikiem pochłaniania dźwięku poszczególnych przegród a S ich powierzchnią. Przyjmujemy, że wszystkie ściany mają ten sam współczynnik pochłaniania.

Według wzoru Sabine’a czas pogłosu jest zależny tylko od chłonności akustycznej pomieszczenia a nie od rozmieszczenia materiałów dźwiękochłonnych, czy wpływu obiektów rozpraszających dźwięk. Przyjmuje się, że w pomieszczeniu jest rozproszone pole akustyczne, co znaczy, że dźwięk w każdym miejscu pomieszczenia rozchodzi się równomiernie we wszystkich kierunkach.

Poziom redukcji dźwięku, który daje wprowadzenie dodatkowych materiałów dźwiekochłonnych (a więc dodatkowej chłonnosci akustycznej A) do pomieszczenia z rozproszonym polem akustycznym równa się:

ΔL=10 x log((A0+A)/A0) (dB)

gdzie A0 jest istniejącą (zastaną) chłonnościa akustyczną pomieszczenia. Jeśli, na przykład, A0=10 m2 w pustym pomieszczeniu bez sufitu akustycznego, a wprowadzony sufit akustyczny daje dodatkowe A=40, poziom redukcji dźwięku wyniesie 7 dB.