Akoestische normen: een gezamenlijke manier van kijken naar producten

Steeds meer landen zien het belang van nationale en internationale akoestische normen. Een aantal daarvan, zoals Duitsland, Frankrijk en Polen, hebben nieuwe of bijgewerkte normen geïntroduceerd met als doel het creëren van betere werkomgevingen.
 
 

In Zweden worden de akoestische normen opgesteld door het Swedish Standards Institute (SIS), terwijl het Comité Européen de Normalisation (CEN) toezicht houdt op de Europese normen. Ook de Internationale Organisatie voor Standaardisatie (ISO) speelt een belangrijke rol.

Klas Hagberg, Section Manager bij WSP Akustik, werkt aan Zweedse en ISO standaardisatieprojecten:

“Akoestische normen zijn in het leven geroepen om de markt een gezamenlijke manier te bieden voor het beschrijven en kwantificeren van verschillende producten en initiatieven.”

Zo zijn normen bijvoorbeeld een hulpmiddel om te bepalen hoe schermen, muren en cabines in kantoren het beste geplaatst kunnen worden om lawaai, echo en andere geluiden zo veel mogelijk te beperken.

 

Het eerste niveau waarover een certificering iets zegt heeft betrekking op de producten en materialen die worden gebruikt in een gebouw. Er zijn verschillende Europese en lokale normen van toepassing, maar tot op heden zijn er geen heldere, algemene normen voor afzonderlijke voorwerpen zoals meubels en zwevende geluidsabsorbers. Dergelijke normen zouden het proces voor het selecteren van binnenhuisuitrusting aanzienlijk vereenvoudigen en bijdragen aan een optimale kantooromgeving. 

 

RECHT VAN DE KOPER

 

“Om producten en diensten in termen van kwaliteit en kosten met elkaar te kunnen vergelijken, moeten kopers weten wat ze mogen verwachten.”
Bij ISO is Klas Hagberg voorzitter van een commissie die nieuwe normen ontwikkelt voor schermen en meubels die bepalend zijn voor de akoestiek in een ruimte.
“Wereldwijd zien we dat absorbers een trend zijn in de meubelindustrie. Het kan zijn dat er een absorberend materiaal wordt geïnstalleerd aan de muur of in bepaalde meubelstukken, zoals een bureau of een bank, om de mensen die erop zitten af te schermen. Steeds meer meubels zijn voorzien van een dergelijke functionaliteit, maar de informatie hierover die wordt aangeleverd door de fabrikanten is verre van toereikend. Er zijn maar weinig klanten op de hoogte van de akoestische effecten van deze producten. We hebben nieuwe normen nodig om deze tekortkoming te verhelpen.”

“Het akoestische aspect van ‘groene’ bouwprojecten is ook zo'n uitdaging”, zegt Klas Hagberg. “Het ontbreekt de hele beweging rond duurzaam bouwen aan een akoestisch perspectief, maar ik ben van mening dat we hier verandering in kunnen brengen. Een goede akoestiek hoort vanzelfsprekend te zijn.”

  

Op het volgende niveau wordt het gebouw als geheel beoordeeld. Bouwnormen kunnen variëren en zijn gebaseerd op nationale bouwvoorschriften, die op hun beurt weer in overeenstemming zijn met Europese regelingen. Dergelijke bouwvoorschriften bepalen direct dan wel indirect welke bouwmaterialen uiteindelijk gekozen worden.

 

DUITSE INITIATIEVEN

Christian Nocke is consultant bij Akustikbüro Oldenburg en voorzitter van een commissie van het Deutsches Institut für Normung (DIN) dat werkt aan een nieuwe Duitse akoestische norm, DIN 18041.

“De akoestiek in openbare ruimten is van invloed op de gezondheid en de activiteiten van veel mensen: kantoormedewerkers, klanten, leraren, studenten… Een slechte akoestiek kan leiden tot 20 procent verlies aan productiviteit. In Duitsland willen we onze boodschap overbrengen op architecten en benadrukken dat goede akoestiek een vast onderdeel hoort te zijn van een duurzaam gebouw. Hoe duurzaam kan een gebouw zijn als de ruimtelijke akoestiek niet in orde is?” vraagt hij zich retorisch af.
Christian Nocke is optimistisch over de toekomst: “Vanuit de hoek van ontwerp en certificering in de bouw wordt er steeds meer aandacht besteed aan de ruimtelijke akoestiek. Nationale normen worden steeds gebruikelijker. Scandinavië loopt in dit alles voorop, hoewel de landen afzonderlijk wel verschillende benaderingen hanteren. Ik ben er best trots op dat Duitsland erin geslaagd is binnen twee jaar een nieuwe norm te ontwikkelen.”

 

At the highest level, there is voluntary certification under green building programs, which currently represent the highest standards a building can meet from an environmental perspective. Green buildings do not necessarily have to cover all parameters to achieve a high rating. We are now seeing these programs being updated to favour more sustainable buildings with a focus on people’s wellbeing, productivity and health. 

 

Text: Mia Ising

Illustration: Myra Starklint