Zastosowany w szkole El Carmelo system wentylacji rozproszonej zapewnia doskonałą jakość powietrza i optymalną akustykę

Latem 2021 r. w hiszpańskiej szkole El Carmelo de Amorebieta zrealizowano pilotażowy projekt łączący podwieszany sufit akustyczny Ecophon z wentylacją rozproszoną.

Dwie sale lekcyjne o powierzchni 50 m2 zostały wyposażone w sufit Ecophon Gedina™ oraz absorbery ścienne Extra Bass, które skutecznie pochłaniają dźwięki o niskich częstotliwościach, a także panel Ecophon Akusto™ Wall C na ścianie naprzeciwko biurka nauczyciela.

Podczas prac modernizacyjnych oprócz akustyki pomieszczeń wzięto również pod uwagę kwestię jakości powietrza. Dlatego w jednej z sal lekcyjnych wykorzystano nowy system wentylacji z wysokowydajnym odzyskiem ciepła. W drugiej zastosowano tradycyjną wentylację mieszającą. Więcej informacji o wentylacji rozproszonej można znaleźć  w artykule .

El Carmelo college
El Carmelo college

Uzyskane efekty były bardzo zadowalające. Główną zaletą wentylacji rozproszonej jest komfort termiczny. Architekt projektu Tomás Pineño wyjaśnia:

 

„W naszym projekcie różnica pomiędzy wentylacją tradycyjną a rozproszoną wiąże się z komfortem użytkowania pomieszczeń. W klasie, w której zastosowano wentylację rozproszoną, cała powierzchnia sufitu pełni funkcję nawiewnika świeżego powietrza. Natomiast w klasie z tradycyjną wentylacją mieszającą cztery nawiewniki doprowadzają do wnętrza taki sam strumień powietrza. W sali z wentylacją rozproszoną nie występuje odczuwany zazwyczaj w pobliżu nawiewników dyskomfort wywołany nadmuchem zimnego powietrza. Niższy jest również poziom hałasu związanego z działaniem wentylacji, ponieważ tłumi go sufit dźwiękochłonny.”

 

„W rezultacie we wnętrzu panują warunki zapewniające komfort wszystkim jego użytkownikom. Ponadto, możliwość ograniczenia ilości przewodów wentylacyjnych obniża koszt instalacji. Dodatkową zaletą wentylacji rozproszonej jest również większa swoboda projektowania pozostałych instalacji prowadzonych suficie, takich jak oświetlenie”, podsumowuje Tomás Pineño.

Pomimo odmiennego systemu nawiewu, wskaźniki jakości powietrza utrzymywały się na optymalnym poziomie. Poziom stężenia CO2 w obu pomieszczeniach był prawie identyczny i nie przekraczał 900 ppm, co oznacza, że spełniał wymogi dotyczące optymalnej jakości powietrza we wnętrzach.

W zamieszczonym poniżej materiale filmowym znajduje się bardziej szczegółowe omówienie projektu, a także wypowiedzi architekta, pracowników szkoły i uczniów. Film przybliża również techniczne aspekty systemu wentylacji rozproszonej.