Wyobraź sobie siebie w dużej katedrze. Wszystkie twarde powierzchnie w pomieszczeniu powodują, że dźwięk odbija się w przód iw tył - a Ty czujesz energię dźwięku, nie słysząc dokładnie tego, co zostało powiedziane zaledwie kilka metrów dalej. W wielu przypadkach jest to dokładnie taka sama sytuacja, jaką masz w przestrzeniach szpitalnych do diagnozy pacjentów.
Link skopiowany
Sale radiologiczne, ośrodki rezonansu magnetycznego, ultrasonografy, hybrydowe sale operacyjne itp. Są często wyzwaniem ze względu na środowisko akustyczne. Oczywiście pomieszczenia muszą być bezpieczne dla otaczających obiektów i dlatego często są budowane z betonu, ołowiu i metalu - tj. Tylko z twardych powierzchni. Jak katedra. Zewnętrzne moduły konstrukcyjne to również jeden z nadchodzących trendów, dający wyspecjalizowanym firmom możliwość dostarczenia przemyślanej konstrukcji, która będzie pasować do szpitala jako klocki LEGO.
Niestety, te moduły i urządzenia diagnostyczne są często budowane bez zastanowienia się nad środowiskiem akustycznym. Twarde powierzchnie nie sprzyjają komunikacji, a personel może być trudny zarówno pod względem wydajności pracy, jak i dobrego samopoczucia.
W Szwecji, w Szpitalu Regionalnym Sundsvall - od momentu otwarcia istniejącego oddziału w połowie lat 70-tych miało powstać nowe centrum chirurgiczne. Pomieszczenia były w złym stanie i nie spełniały nowoczesnych wymagań dotyczących dostępności, higieny i środowiska pracy. Okres eksploatacji wielu instalacji również dobiegł końca. W związku z tą wiedzą przeprowadzono wstępne badanie w celu sformułowania nowych propozycji Centrum Chirurgii, które pozwoliłoby na modernizację pomieszczeń i dostosowanie wyposażenia do standardu zapewniającego jego działanie przez wiele lat. Siedemnaście sal operacyjnych wymagało remontu, a 14 nowych, w tym nowa, 105-metrowa hybrydowa sala operacyjna - z możliwością wykonania zarówno RTG, USG, MRI.
Niestety, planowane rozwiązanie pakietowe dla sal operacyjnych i sal diagnostycznych, oparte na rozwiązaniu modułowym, nie spełniało wymagań szwedzkiej normy w zakresie akustyki pomieszczeń. Podłogi, ściany i sufity niekorzystnie wpływały na środowisko akustyczne, a rozwiązanie nie zapewniało pochłaniania dźwięku. Wynikało to z właściwości materiału modułu, jakim jest szkło i metal, które zamiast skracać czas pogłosu, przyczyniły się do jego zwiększenia.
Czas pogłosu w tych obiektach, zgodnie ze szwedzką normą (SS25268), nie może przekraczać 0,6 sek. a obliczenia na hybrydowym teatrze operacyjnym wykazały wartości powyżej 2 sekund! Ponownie pomyśl o katedrze - a teraz pomyśl, że musisz jasno komunikować się wokół krytycznie chorych pacjentów - próbując konkurować z dźwiękami sprzętu technicznego. W obszarach specjalistycznych takich jak te nie jest niczym niezwykłym posiadanie wielu źródeł dźwięku, a poziomy szczytowe mogą osiągać ponad 100 dB [1].
W powyższym szwedzkim przypadku grupa projektowa zdecydowała się zmienić sufit metalowy na sufit akustyczny (płyty dźwiękochłonne spełniające klasę absorpcji A [2] zgodnie z ISO 354, ISO 11654). Wybrali sufit, który spełniał również wymagania higieniczne w zakresie czyszczenia i dezynfekcji. Pomiary akustyczne wykonano zgodnie z ISO 3382 i po zmianie stropów - obiekty spełniły wymagania akustyczne, co oznacza, że czas pogłosu został skrócony o połowę!
Więc co to znaczy - połowa czasu pogłosu?
Czas pogłosu jest zdefiniowany w ISO 3382-1 jako czas, w którym źródło dźwięku obniża się o 60 dB po ustaniu emisji ze źródła. Ze względów praktycznych czas pogłosu jest częściej mierzony powyżej 20 lub 30 dB zaniku (T20 i T30), zaczynając o 5 dB poniżej poziomu początkowego, a następnie ekstrapolowany do pełnego zakresu 60 dB.
Krótko mówiąc, czas pogłosu mówi nam coś o tym, jak długo dźwięki pozostają w pomieszczeniu, zanim znikną; a ze względu na różną energię w dźwiękach mowy - spółgłoski i samogłoski, komunikacja może być rozmazana, a hałas będzie narastał, gdy czas pogłosu będzie zbyt długi.
W naszych samogłoskach mamy dużo energii (kiedy wymawiamy nasze samogłoski - nic nie hamuje dźwięku wychodzącego) w porównaniu z energią naszych spółgłosek, która jest ograniczona przez utrudnianie przepływu powietrza (wymawianie np. Dźwięku 'k') lub zwężając przewód głosowy, powodując tarcie, gdy przepływa przez niego powietrze (wymawiając np. dźwięk „f”).
Kiedy dodamy długi czas pogłosu do mowy, samogłoski przejmą kontrolę, ponieważ od początku mają znacznie więcej energii - a mowa będzie rozmyta. Kiedy nie słyszymy lub nie rozumiemy mowy, podnosimy głos, aby być usłyszanym, a następnie dźwięk narasta. Nazywa się to efektem Lombarda. Kiedy więc przechodzimy od długiego czasu pogłosu (np. 2 sek. We wspomnianym szwedzkim szpitalu) do krótkiego czasu pogłosu (0,6 sek.) - sprawiamy, że mowa staje się wyraźniejsza.
Wraz z tym obniża się poziom ciśnienia akustycznego i tworzy spokojniejsze środowisko akustyczne, które nie tylko ułatwia skuteczniejsze i wydajniejsze przekazywanie informacji, ale także zapewnia komfort akustyczny personelowi i pacjentom.
Nawet niewielkie zmiany czasu pogłosu będą miały wpływ na pięciolinię (jedyna zauważalna różnica - JND - zgodnie z ISO3382-1 wynosi tylko 5%).
Szpital Hvidovre
W badaniu w Danii (szpital Hvidovre) trzy sale operacyjne zostały zmienione akustycznie (sufity pochłaniające + panele ścienne), a pomieszczenia przeszły od 0,7 sek. do 0,6 sek. i do 0,5 sek.
Pracownikom zadano pytania dotyczące aspektów takich jak „środowisko dźwiękowe mnie męczy”, „środowisko dźwiękowe powoduje bóle głowy” i „otoczenie dźwiękowe sprawia, że mówimy głośniej”.
We wszystkich przypadkach odpowiedzi były zgodne z trendem pomiarów akustycznych. Na sali operacyjnej 4 (0,7 sek.) Pracownicy byli generalnie bardziej zaniepokojeni i cierpieli z powodu otoczenia akustycznego, na sali operacyjnej 5 (0,6 sek.) Byli bardziej pozytywni, a na sali operacyjnej 6 (0,5 sek.) Byli najbardziej zadowoleni.
Przestrzenie do diagnozy mają kluczowe znaczenie dla podejmowania właściwych decyzji, a często zaangażowani pacjenci są w stanie krytycznym i wychodzą ze swojej strefy komfortu, aby mieć świadomość tego, co zostało powiedziane, kiedy i przez kogo. Placówki te muszą wspierać jasną komunikację, aby kontrolować ryzyko błędów, a jednocześnie dbać o dobre samopoczucie personelu i pacjentów.
Dźwięk wpływa na nas wszytskich - szczególnie na pacjantów na oddziałach intensywnej terapii mamy złożoną sytuację. Akustyka pomieszczeń musi być częścią zrównoważonego rozwiązania w opiece zdrowotnej w ogóle - a budowanie „katedry” w zakresie dźwięku nigdy nie jest właściwą drogą.
Pierwsza rzecz, aby pomieszczenie tego typu odniosło sukces pod względem akustyki, to zadbanie o to, aby ogólny poziom dźwięku był jak najniższy, a co za tym idzie, czas pogłosu nie był zbyt wysoki, a wspomniany wcześniej efekt Lombarda nie wchodzi w grę.
To ostatnie można zrobić poprzez zamontowanie od ściany do ściany sufitu dźwiękochłonnego klasy A. W celu dalszego wspomagania transmisji informacji (tj. Poprawy tak zwanego parametru akustycznego wyrazistości mowy), panele ścienne w sąsiednich prostopadłych ścianach można zawiesić tak, aby spasane fale odbijające się tam iz powrotem równolegle do podłogi i sufitu zostały znacznie zredukowane. We wszystkich tych rozwiązaniach akustycznych nie można zapominać, że należy spełnić nie tylko wymogi akustyczne, ale także higieniczne.
Podsumowując, powinniśmy pamiętać, że akustyka jest kluczowym czynnikiem dla działań odbywających się w przestrzeniach przeznaczonych do diagnozowania wewnątrz szpitali (a także w wielu innych) i dlatego nie należy o niej zapominać w ich projektowaniu, jeśli mają być udane przestrzenie. wybudowany.
NB. Ten artykuł oryginalnie napisany był w języku hiszpańskim na www.hospitecnia.com. Znajdź artykuł tutaj here.
SS 25268:2007. Akustyka - Klasyfikacja dźwiękowa pomieszczeń w budynkach - Pomieszczenia instytucjonalne, sale edukacyjne, przedszkola i ośrodki wypoczynkowe, pomieszczenia do pracy biurowej i hotele (po szwedzku), Szwedzki Instytut Norm, Sztokholm, Szwecja.
ISO 354:2013. Akustyka - Pomiar pochłaniania dźwięku w pomieszczeniu pogłosowym, Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, Genewa, Szwajcaria.
ISO 11654:1997. Akustyka - pochłaniacze dźwięku do użytku w budynkach - ocena pochłaniania dźwięku, Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, Genewa, Szwajcaria.
ISO 3382-1:2009. Akustyka - Pomiar parametrów akustycznych pomieszczeń - Część 1: Przestrzenie użytkowe, Organizacja Normalizacyjna, Genewa, Szwajcaria.
[1] Dla porównania poziom hałasu w bibliotece wynosi około 35-40 dB, rozmowa przy normalnej głośności w odległości 1 m od osoby mówiącej wynosi około 60 dB, a startujący obok nas samolot wytwarzałby około 120 dB.
[2] Absorpcja to zdolność materiału do przekształcania energii dźwięku w ciepło, tj. Do nieprzesyłania z powrotem do pomieszczenia odbitego dźwięku po uderzeniu w jego powierzchnię. W szerokich pociągnięciach można powiedzieć, że współczynnik pochłaniania wskazuje procent energii, która pozostaje wewnątrz materiału, w stosunku do całkowitej energii padającej. Jest oznaczony grecką literą alfa α, która waha się od 0 (całkowity materiał odblaskowy) do 1 (całkowita absorpcja). Materiał chłonny klasy A ma współczynnik αw w zakresie od 0,9 do 1 (średnia ważona wartość, ponieważ pochłanianie zależy od częstotliwości).
